Common Complaints - 6+7
Complaint #6: Sometimes it feels like a curse in miracles
Absolutely agreed! It sounds almost sacrilegious to say, doesn’t it? There have been times that we wanted to hurl the book across the room. Because? “ My life has changed damn it! I ‘m aware of things now I’m not sure I wanted to be aware of. I see my patterns and what I have created through my thoughts and they haven’t changed yet, I can still go back to sleep but I’m not comfortable choosing that anymore.”
As our thinking begins to change through studying the Course and applying the lessons, things we have treasured start falling away and we feel lost. It is as though you are swinging from one trapeze about to connect with another, you know you need to let go but the next one is not within grasp yet!
This process is best described in the Teacher’s Manual section 4 “What are the Characteristics of a Teacher of God”; Number 1 Trust! Familiar doors are closing or have closed and we can’t go back. We try and reassure ourselves with the old saying “ When one door closes another open”. What no one tells you though is; IT’S HELL IN THE HALLWAYS!
We want safety and reassurance but it is not forthcoming because much of what the Course teaches us is “go ahead and let go” and “no, you don’t get a template, or any structure that tells you what you should do – trust is the answer to everything.” Scary - hence the “curse in miracles!”
Advice? Hang in there...until you dare to let go!
Complaint #7: The Course seems to imply that it is only about me? I create everything I experience – I don’t believe this!
“ My life truly is their fault”. “They did it to me – if they changed it would all be OK!”
Intellectually we know this is not true and to believe it is true is one of the biggest temptations of the ego.
The ego loves blame and is always eager to put it on someone or something else: “Anywhere but here”! Blame requires that something is wrong but what if everything is all right and we are simply being guided through our own unique series of lessons?
Perhaps all that is happening is that we have forgotten to ask “what is this for and what do I need to heal?”
The point? Who is it that is experiencing this conflict or discomfort? You you you right? Then who or what else could it be about? No, this isn’t narcissistic! It just happens to be true.
***
Klacht #6: Soms voelt het als een “vloek in wonderen”
Helemaal mee eens! Het klinkt bijna godslasterlijk om dat te zeggen, nietwaar? Er zijn momenten geweest dat we het boek het liefst door de kamer wilden smijten. Waarom? Omdat: “Verdorie, mijn leven is veranderd! Ik ben me nu bewust van dingen waarvan ik niet zeker weet of ik ze wel wilde zien. Ik herken mijn patronen en wat ik met mijn gedachten heb gecreëerd – en toch zijn ze nog niet veranderd. Ik kan nog steeds terug in slaap vallen, maar ik voel me niet meer comfortabel om die keuze te maken.”
Wanneer ons denken begint te veranderen door het bestuderen van de Cursus en het toepassen van de lessen, beginnen dingen die we dierbaar vonden weg te vallen en voelen we ons verloren. Het is alsof je aan een trapeze slingert en je moet loslaten om de volgende te grijpen – maar die is nog niet binnen bereik!
Dit proces wordt het best beschreven in het Handboek voor Leraren, sectie 4: “Wat zijn de kenmerken van een leraar van God?” – Nummer 1: Vertrouwen!
Bekende deuren sluiten of zijn al gesloten, en we kunnen niet terug. We proberen onszelf gerust te stellen met het oude gezegde: “Als er één deur sluit, gaat er een andere open.” Maar wat niemand je vertelt, is: HET IS HELL IN DE GANG!
We verlangen naar veiligheid en geruststelling, maar die komen er niet, omdat veel van wat de Cursus ons leert neerkomt op: “Ga door en laat los” en “Nee, je krijgt geen handleiding of structuur die je vertelt wat je moet doen – vertrouwen is het antwoord op alles.”
Beangstigend dus – vandaar de “vloek in wonderen”!
Ons advies? Houd vol… tot je durft los te laten!
Klacht #7: De Cursus lijkt te impliceren dat het alleen maar over mij gaat? Ik creëer alles wat ik ervaar – dat geloof ik niet!
“Mijn leven is écht hun schuld.” “Zíj hebben dit mij aangedaan – als zij zouden veranderen, zou alles goed zijn!”
Intellectueel weten we dat dit niet waar is, en toch is geloven dat het wél waar is een van de grootste verleidingen van het ego.
Het ego houdt van schuld en schuift die altijd maar al te graag af op iemand of iets anders: “Overal, maar niet hier!” Schuld veronderstelt dat er iets mis is – maar wat als alles goed is zoals het is, en we eenvoudigweg door onze eigen unieke reeks lessen worden geleid?
Misschien is het enige wat er werkelijk gebeurt dat we vergeten zijn te vragen: “Waar is dit voor? En wat heb ik te helen?”
Het punt is dit: wie is het die dit conflict of dit ongemak ervaart? Jij, jij, jij – toch? Dus over wie of wat anders zou het kunnen gaan? Nee, dit is geen narcisme! Het is gewoon de waarheid.