Complaint #4: I’m a very emotional person but the Course does not talk about my feelings only my thoughts …
Yes – this is a difficult one because we are equipped with very fine-tuning systems or what Eckhart Tolle would call the pain body.
Therapists often use a psychological technique called CBT (cognitive behavioural therapy) to help people look at thoughts that create negative feelings. The theory is that once the thought that creates the feeling is identified, we are able to change the thought and thus the feeling.
The Course advocates precisely the same methodology. In a shortened form, the Course would say “it is not what happened that caused you to feel pain in any form – it is what you made the experience mean”.
The Course does not discuss the feeling nor does it imply that we are wrong for our feelings. It simple says we are either choosing to experience love or fear. All our emotions are variations of these two states and the end result of the way we are choosing to view what is happening at any given point.
Do we choose to view the world and our experiences through the eyes of love? Then we get the “good” feelings. Do we choose to see the world through the eyes of fear instead? Well, then we get the “bad” ones. Love is curious, fear is certain.
If, when we experience a negative emotion we use it as a doorway to get to the root of the issue we can find what the Course calls an unloving thought. We bring that thought to our consciousness, acknowledge that it is the thought that is source of the pain we are experiencing, and then correct the thought. This is true forgiveness.
Unloving thoughts create feelings of pain; loving thoughts create feelings of happiness.
Are we hung out to dry when we cannot call up those rational resources? Never! The Universe (Holy Spirit) waits patiently until we are ready to “change our minds”.
Complaint #5: (Variation on #4) Sometimes, I feel like a bad student – because I’m not happy all the time, I do get angry and I do experience body pain and fear.
Studying A Course in Miracles is an ongoing dynamic journey that does not have a singular or static outcome.
Sometimes we “get it” and we are able to keep seeing life from a position of love and sometimes we are not. The Course is a constant and gentle reminder of what we have forgotten about ourselves. There is no time line. There is no punishment if we lose our perspective.
We have not met anyone yet who is able to be in a state of love and forgiveness all the time. If we were, there would be nothing left to learn and there would be no need of the Course at all. By deciding to apply the Course in your life, the main purpose of which is “to heal everything that is not love”, it requires you to feel bad sometimes, be angry sometimes, and then be curious because whatever thoughts are creating these reactions are the very things you are asking to heal.
It’s true the Course does say things like
- “Anger is never justified. Attack has no foundation. “{ACIM t 30, 6, 1)
- “When your learning promotes depression instead of joy, you cannot be listening to God's joyous Teacher and learning His lessons.” {T 8, 7, 13}
If we interpret this as meaning we should never feel negative then it is easy to make ourselves wrong if we do feel bad or have judgemental thoughts about other people or situations. But that’s not what the Course is really saying. It is asking us to question our anger and our judgements. If anger is never justified and I am not capable of judging anything, what am I telling myself here? Do I choose to go forward into healing a belief I may have denied or suppressed or do I choose to bolster my ego’s invitation to be right in attacking and blaming - to point the finger out instead of lovingly going within? Anger can be a wonderful compass for directing me to my next step in finding more love.
We could view anger, fear, and depression as friendly assistants in our quest for “removing the blocks to the awareness of love's presence, which is your natural inheritance.” {T intro 1}
Our take then? Feel everything and be grateful for it all.
***
Klacht #4: Ik ben een heel emotioneel persoon, maar de Cursus spreekt niet over mijn gevoelens – alleen over mijn gedachten …
Ja – dit is een lastige, omdat wij uitgerust zijn met zeer verfijnde afstemmingssystemen, of wat Eckhart Tolle het pijnlichaam zou noemen.
Therapeuten gebruiken vaak een psychologische methode die cognitieve gedragstherapie (CGT) heet, om mensen te helpen kijken naar de gedachten die negatieve gevoelens veroorzaken. De theorie is dat, zodra de gedachte die het gevoel veroorzaakt wordt geïdentificeerd, we in staat zijn die gedachte te veranderen, en daarmee ook het gevoel.
De Cursus pleit voor precies dezelfde benadering. In verkorte vorm zou de Cursus zeggen: “Het is niet wat er gebeurd is dat je pijn doet in welke vorm dan ook – het is wat jij de ervaring hebt laten betekenen.”
De Cursus bespreekt het gevoel zelf niet en impliceert ook niet dat we fout zitten omdat we gevoelens hebben. Ze zegt eenvoudigweg dat we telkens kiezen om óf liefde óf angst te ervaren. Al onze emoties zijn variaties van deze twee staten, en zijn het resultaat van de manier waarop we ervoor kiezen te kijken naar wat er op een bepaald moment gebeurt. Kiezen we om de wereld en onze ervaringen te zien door de ogen van liefde? Dan ervaren we de “goede” gevoelens. Kiezen we om de wereld te zien door de ogen van angst? Dan krijgen we de “slechte”.
Liefde is nieuwsgierig; angst is zeker.
Als we een negatieve emotie ervaren, kunnen we die gebruiken als een deur naar de wortel van het probleem. We kunnen ontdekken wat de Cursus een onliefdevolle gedachte noemt. We brengen die gedachte in ons bewustzijn, erkennen dat het de gedachte is die de bron is van de pijn die we ervaren, en corrigeren vervolgens de gedachte. Dit is ware vergeving.
Onliefdevolle gedachten creëren gevoelens van pijn; liefdevolle gedachten creëren gevoelens van geluk.
Zijn we verloren op de momenten dat we die rationele hulpbronnen niet kunnen oproepen? Nooit! Het Universum (Heilige Geest) wacht geduldig tot wij bereid zijn om ons “van gedachten te veranderen”.
Klacht #5: (Variatie op #4) Soms voel ik me een slechte student – omdat ik niet de hele tijd gelukkig ben, omdat ik boos word en ook lichamelijke pijn en angst ervaar.
Het bestuderen van Een Cursus in Wonderen is een voortdurende, dynamische reis die geen enkelvoudige of statische uitkomst kent.
Soms “begrijpen” we het en zijn we in staat het leven te blijven zien vanuit een positie van liefde, en soms niet. De Cursus is een constante en zachte herinnering aan wat we over onszelf zijn vergeten. Er is geen tijdlijn. Er is geen straf als we ons perspectief verliezen.
We hebben nog nooit iemand ontmoet die altijd in een staat van liefde en vergeving kan zijn. Als dat zo was, dan viel er niets meer te leren en zou de Cursus helemaal niet nodig zijn. Door te besluiten de Cursus toe te passen in je leven – waarvan het hoofddoel is “alles te helen wat geen liefde is” – vraagt dit soms ook van je dat je je slecht voelt, boos bent, en vervolgens nieuwsgierig kijkt naar de gedachten die deze reacties veroorzaken. Want precies díe gedachten zijn de dingen die je uitnodigt om te helen.
Het klopt dat de Cursus dingen zegt als:
- “Woede is nooit gerechtvaardigd. Aanval heeft geen grond.” (ECIW T-30.VI.1)
- “Wanneer jouw leren depressie bevordert in plaats van vreugde, dan kun je niet luisteren naar Gods vreugdevolle Leraar en Zijn lessen leren.” (T-8.VII.13)
Als we dit interpreteren als een oproep om nooit negatieve gevoelens te hebben, is het makkelijk onszelf fout te maken wanneer we ons wél slecht voelen of oordelende gedachten hebben over andere mensen of situaties. Maar dat is niet wat de Cursus werkelijk zegt. Ze vraagt ons onze woede en oordelen te onderzoeken.
Als woede nooit gerechtvaardigd is, en ik niet in staat ben om iets te oordelen – wat vertel ik mezelf hier dan? Kies ik ervoor om verder te gaan met het helen van een overtuiging die ik misschien heb ontkend of onderdrukt? Of kies ik ervoor om de uitnodiging van het ego te versterken om gelijk te hebben, aan te vallen en te beschuldigen – de vinger naar buiten te wijzen in plaats van liefdevol naar binnen te gaan?
Woede kan een prachtige wegwijzer zijn die ons de richting wijst naar onze volgende stap in het vinden van meer liefde.
We kunnen woede, angst en depressie zien als vriendelijke helpers in onze zoektocht naar “het wegnemen van de blokkades voor het bewustzijn van de aanwezigheid van liefde, wat jouw natuurlijke erfenis is.” (T-Inleiding.1)
Onze conclusie? Voel alles – en wees dankbaar voor alles.
